Van belangen- naar Verlangen-verstrengeling
door Lieven Callewaert
- “Als woningcorporatie willen en moeten we voldoen aan de duurzaamheidseisen die zijn opgelegd, dus worden de huizen energie-efficiënt gemaakt. De renovatie van een kleine wijk is gebudgetteerd en gepland. 105 huizen, 6 miljoen euro.”
- “Als stad hebben de verantwoordelijkheid gekregen van toeleiding naar zorg en ook naar de arbeidsmarkt. In een specifieke wijk botsen we aan tegen het niet veranderd krijgen van de situatie. 54% van de bewoners zijn werkloos, 40% zit verbonden aan een zorgbudget. We proberen van alles, maar zien geen beweging.”
- “Als nutsbedrijf moeten we de transitie “versnellen” naar “af van het gas”. We hebben de data, we weten wat ervoor moet gebeuren, en weten ook hoe. Maar ons beeld matcht niet altijd met wat in de maatschappij gebeurt. Een wijk gaat verduurzamen en wil naar autonome warmte. Tegelijkertijd is het gasnet daar nog heel jong, dus voor ons geen prioriteit…”
Iedereen heeft zijn authentieke verhaal te vertellen, alle belangen zijn dringend en belangrijk, en elke leider in deze situatie heeft een authentieke wil er iets aan te veranderen. Maar elkeen weet dat zijn middel niet zal bijdragen tot een hoger doel in deze wijk. Hoe kan het anders? Met het concept van “meervoudige waardencreatie” zijn wij, vanuit waardering van de huidige verhalen, de realiteiten “gaan stapelen”. In een open dialoog, maar ook met een “common ground”: de grond waar deze mensen op leven, 105 huizen, in een grotere wijk. Het inbrengen van deze gezamenlijke inhoud zorgt ervoor dat een goede dialoog ook leidt tot het zien van co-creatieve oplossingen, die niemand van de partijen apart kan bedenken. En een belangrijk kantelpunt daarin is het met elkaar ontdekken van het echte waarom: Hoe dragen we allemaal, vanuit ons eigen talent, bij aan het in eigen hand nemen van het stuur van hun leven van de bewoners van de wijk? En dankzij deze “collective purpose”, ontstaan ook heel andere oplossingen. Op die manier draait de energie om van belangen naar verlangen, en ontstaat samenwerking over grenzen heen op een veel natuurlijker manier.
Co-creatie is in deze tijd dus een boeiend spel, zeker als je het opentrekt naar de essentie: transcend and include: het omarmen en optillen van het eigenbelang, het verbinden van organisatiewaarden over de eigen grenzen heen in een voedende cirkel, en open staan voor wat dan nieuw kan ontstaan, is zowel een sociale als mentale actie. Hoe gebruiken we dus participatie als een hefboom, een tipping point om te zien hoeveel meerwaarde we echt kunnen creëren met elkaar, voor elkaar en voor wat er echt te doen staat?
0 Comments